مرگ تدریجی یک زندگی

عبدالرضا فریدزاده نمایش «یک زندگی بهتر» در سی و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر پنج جایزه کارگردانی، نمایشنامه‌نویسی، طراحی صحنه، طراحی نور و طراحی موسیقی را از آن خود کرده است، که با دیدن اجرا، در نگرشی کلّی، دو مورد از پنج تا یعنی طراحی صحنه و کارگردانی، ذهن را متقاعد می‌کنند که دریافت جایزه حقّشان بوده است درحالی‌که سه مورد دیگر هرچند هر یک در جای خود چشمگیر و دقیق‌اند و در ارتباطی ارگانیک با کلیّت اجرا، امّا به نظر نمی‌رسد در حدّ و قواره پس زدن تمام رقبای تهرانی و شهرستانی در مهم‌ترین جشنواره بین‌المللی تئاتر کشور باشند. پرسشی هم که با سماجت در ذهن می‌نشیند این است که: چرا از میان پنج بازی خوب این اثر، دست کم ظرائف و ساختار منسجم بازی ‌های برترِ «خسرو شهراز» و «شمسی صادقی» در داوری مورد غفلت قرار گرفته‌اند؟! البتّه این نکته بس مهم است که بازیگری یک نمایش بیش از سایر بخش‌ها در معرض نوسان و تغییرات است، بالعکسِ بخش‌هایی چون طراحی صحنه که معمولاً در اجراهای عمومی همانی ست که در جشن